കാതുകളില്‍ ഒരു കിളി നാദം
"മാമ പൂച്ചയെ കൊന്നിട്ടുണ്ടോ?
സലിം കൈകള്‍ക്ക് ബലം കൊടുത്തു .ഹിലാലിന്റെ അരികിലേക്ക് ആയിഷയെ കിടത്തി .വളരെ മൃദുവായി അവളുടെ മുഖം തലോടി.
കണ്ണീരു തന്റെ കാഴ്ചയെ മറയ്കുന്നുണ്ടോ?
അതോ അവള്‍ പുഞ്ചിരിക്കുകയാണോ?
ഇവിടെ കനപ്പിച്ചു കെട്ടിയ മുഖങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ വിടര്‍ന്ന ഒരു പൂവ് അവള്‍ മാത്രമായിരുന്നു.
അകലത്തെവിടെയോ ഒരു പോര്‍വിമാനത്തിന്റെ ഇരമ്പല്‍.
"സലിം എവിടെ ?"
ആരോ അന്വേഷിക്കുന്നു.പതറുന്ന ചവിട്ടടികളോടെ സലിം തിരിഞ്ഞു നടന്നു.
തൊട്ടടുത്ത മണല്ക്കൂനയ്കരികില്‍ ഹാഷിം നില്‍ക്കുന്നു.. ഹിലാലിന്റെ കളിക്കൂട്ടുകാരന്‍. അവന്റെ കണ്ണുകളില്‍ ഒരു പകപ്പ്.
ഇനി നിന്റെ ഊഴം എന്നാരോ അവനോടു മന്ത്രിച്ച പോലെ.
അവന്റെ പോക്കറ്റിലും കല്ലുകള്‍ മുഴച്ചിരിപ്പുണ്ടോ? സലിം നോക്കി.
ഇല്ല.പ്രിയ ചങ്ങാതിക്കായി
ഒരു പിടി മണ്ണ് മാത്രമേ അവന്റെ കൈകളിലുള്ളൂ
*****************************************************************************************************************************
ഗാസ എന്നാണ് ഗാസയല്ലാതെയായി മാറിയത്?
സലിം ആലോചിച്ചു .ചെറുപ്പത്തില്‍ വിശുദ്ധ നാടിന്‍റെ മണല്തരികളിലൂടെ നടന്നപ്പോഴൊന്നും ആത്മാവില്‍ ഇന്നുള്ള പോലെ ഭയമുണ്ടായിരുന്നില്ല.
ഭയം തന്നെക്കുറിച് അല്ല. തനിക്ക് താഴെയുള്ളവരെക്കുറിച്ചായിരുന്നു.
അതിരുകളും വാഗ്ദത്ത ഭൂമികളും പൊട്ടിമുളയ്ക്കും മുന്പ് സൈനയുടെ കൈയും പിടിച്ചു അവളുടെ ബാപ്പ കാണാതെ ഗാസ തെരുവിലൂടെ അലഞ്ഞത് അയാളോര്‍ത്തു.
അന്ന് ഭയം അവള്‍ക്കായിരുന്നു.
ഇന്ന് ഭയമില്ലത്തവര്‍ ആരും തന്നെയില്ല.
കുടിയേറ്റക്കാരും കൈയേറ്റക്കാരുമായി ജൂതരെത്തിയപ്പോള്‍ അവളുടെ പേടി ഇരട്ടിച്ചു.
അവളുടെ ഭയം സത്യമായിരുന്നു .
******************************* *************************** *************
"ഹിലാല്‍ നീ വരുന്നുണ്ടോ? "
" സ്കൂളിലേക്ക് ഞാനില്ല "
മണലില്‍ കൂര്‍ത്ത കല്ലുകള്‍ തേടി നടക്കവേ ഹിലാല്‍ പറഞ്ഞു.
" ബാപ്പ പറഞ്ഞതോര്‍മയില്ലേ നിനക്ക് ? എന്തു വന്നാലും സ്കൂളില്‍
പോക്കു മുടക്കരുതെന്ന്? "
ആ വാക്കുകള്‍ ഹിലാലിനെ നോവിച്ചു. അവന്‍ മെല്ലെ മുഖമുയര്‍ത്തി.
ആയിഷയും നിശബ്ദയായി.
ഹിലാല്‍ ബാപ്പയെക്കുറിച്ച് ഓര്‍ത്തു .ഉമ്മയേയും വീടിനെയും ഓര്‍ത്തു.
ഓര്‍മ്മകള്‍ മാത്രമേ അവര്‍ക്കുള്ളൂ .
സ്കൂളില്‍ പോകാതെ മടിച്ചു നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ ബാപ്പ പറയും
" ഹിലാല്‍, ജീവിതത്തില്‍ തോല്‍ക്കാതിരിക്കണമെങ്കില്‍ പഠിക്കണം .നീയോര്‍ക്കുന്നില്ലേ കഴിഞ്ഞ കുറെ മാസങ്ങളില്‍ അവര്‍ നമുക്ക് വൈദ്യുതി നിഷേധിച്ചത് ?അവര്‍ നമ്മെ ഇരുട്ടിലേക്ക് തള്ളിവിടാന്‍ ശ്രമിക്കുകയാണ്. "
"നിങ്ങളുടെ പരീക്ഷക്കാലത്തുതന്നെ അവരത് ചെയ്തില്ലേ? അവര്‍ ബുദ്ധിമാന്മാരാണ് "
പെട്ടെന്ന് തന്നെ ബാപ്പ തിരുത്തി
"അല്ല, സൂത്രശാലികള്‍ ആണ്. ബുദ്ധിമാന്മാരുടെ ഹൃദയം വിശാലവും കരുണ നിറഞ്ഞതുമാണ് "
പണ്ടൊക്കെ ഹിലാല്‍ .ക്ലാസ്സില്‍ ഒന്നാമനായിരുന്നു .അന്‍വര്‍നെയും ബാഷിതിനെയും ഹാഷിമിനെയുമൊക്കെ പിന്നിലാക്കാനുള്ള ആവേശം.
ഇന്ന് ക്ലാസ്സിലാകെയുള്ള ആണ്‍കുട്ടികള്‍ ഹിലാലും ഹാഷിമും മാത്രം.അവരും ഇപ്പോള്‍ പോകാറില്ല .
ഓര്‍മകളില്‍ അവന്‍ പുളഞ്ഞു.
കൂടുതല്‍ കൂര്‍ത്ത കല്ല്‌ തേടി അവന്‍ മുന്നോട്ട് നടന്നു .
"ഞാന്‍ മാമയോടു പറയും "
ഹിലാല്‍ തിരിഞ്ഞു കൂടെ നോക്കിയില്ല .
അവനറിയാം മാമ പഴയതുപോലെ അവനെ ശാസിക്കില്ല .
ആയിഷ അല്പം കൂടി കാത്തു .എന്നിട്ട് ടീച്ചര്‍ ഇന്നലെ പകുതിക്ക് നിര്‍ത്തിയ 'സന്തോഷവാനായ രാജകുമാരന്റെ 'കഥ കേള്‍ക്കാനായി സ്കൂളിലേക്ക് നടന്നു .
************** ********** ********** *********** *********** *
സലിം വെറുതെ മുറ്റത്തേക്ക് നോക്കിയിരുന്നു. നാളെ അല്ലെങ്കില്‍ അതിനടുത്ത ഒരു ദിവസം ഇവിടെയും കുടിയേറ്റ ക്യാമ്പുകള്‍ ഉയരും. താനപ്പോഴും ജീവിച്ചിരിപ്പുണ്ടാകുമോ?
സൈന തന്നോടൊപ്പം ഓടിക്കളിച്ചതും ഒടുവില്‍ വംശ വെറിയുടെ ഇരയായി നിശ്ചേഷ്ടയായി കിടന്നതും ഇവിടെത്തന്നെ.
അന്ന് എല്ലാത്തിനോടും പകയായിരുന്നു. ഇസ്രായേലിനോട്, ഒട്ടകത്തിനു സ്ഥലം കൊടുത്ത സ്വന്തം ജനതയോട്, പിന്നെ മുഖമില്ലാത്ത ആരോടൊക്കെയോ. പിന്നെ അറിഞ്ഞു പൊളിറ്റിക്കല്‍ സയന്‍സിലെ എമ്ഫില്ലിനോ ഓസ്ലോ കരാറിനോ എണ്ണിയാലോടുങ്ങാത്ത പ്രതിഷേധസ്വരങ്ങള്‍ക്കോ ഒന്നും ചെയ്യാനാവില്ലെന്ന്.
തുടച്ചു നീക്കപ്പെടേണ്ട ഒരു ജനതയാണ് തങ്ങളുടെതെന്ന്. ആ തിരിച്ചറിവിന്റെ ആഘാതത്തിലാണ്‌ ഹിലാലിന്റെ ബാപ്പ മരിച്ചത്.
പൊരിവെയില്‍ പണിയെടുത്തു കെട്ടിപ്പടുക്കുന്ന വീടിനു പുത്തന്‍ അവകാശികള്‍ പെട്ടെന്ന് പ്രത്യക്ഷപ്പെടുമ്പോള്‍ ആരാണ് ഞെട്ടാത്തത്?
ഏതൊരു പാലസ്തീനിയെയും പോലെ ഇക്കയും നിശബ്ദനായി, ആത്യന്തികമായി .
അതോടെ ഹിലാലും ആയിഷയും തന്റേതു മാത്രമായി. അന്നൊക്കെ ആയിഷ കുസൃതി കാട്ടുമ്പോള്‍ ദേഷ്യം പിടിച്ച് അവളെ അടിക്കാനൊരുങ്ങും.
അവളുടെ പേടിച്ചരണ്ട മുഖം കാണുമ്പോള്‍ സൈനയെ ഓര്‍ക്കും
. അവളും പേടിച്ചിരിക്കുമോ? അതോ തന്നോടടുക്കുന്ന പട്ടാളക്കാരന്റെ മുഖത്തേക്ക് നിസ്സഹായയായി നോക്കി നിന്നിരിക്കുമോ ?
അതോടെ അയാളുടെ കൈ വിറയ്ക്കും .
"മാമ പൂച്ചേ കൊന്നിട്ടുണ്ട് അതാ കൈ വിറയ്ക്കുന്നത് "
പേടി മാറി തന്റെ പതിവ് കുസൃതിത്തരതിലേക്ക് ആയിഷ എത്തി . അടിച്ചില്ല .പിന്നീടൊരിക്കലും അടിച്ചിട്ടുമില്ല.
അവര്‍ക്ക് സൈനയെ അറിയാം .അതില്‍ക്കൂടുതലൊന്നും അവര്‍ അറിയാതിരിക്കട്ടെ
********** **************** ***************** ******************** *************
മണലില്‍ പരതി നടക്കുമ്പോള്‍ ഹിലാല്‍ മന്ത്രിച്ചു ." അവള്‍ പഠിക്കട്ടെ , ബാപ്പ പറഞ്ഞത് പോലെ തോല്‍ക്കാതിരിക്കാന്‍ "
" കിട്ടിയോ ഹിലാല്‍ ? "
ഹാഷിമിന്റെ വിളി കേട്ട് ഹിലാല്‍ തിരിഞ്ഞു നോക്കി .അവന്റെ പഴഞ്ചന്‍ നിക്കറിന്റെ രണ്ടു പോക്കറ്റുകളിലും കല്ലുകള്‍ മുഴച്ചിരിക്കുന്നു. തന്റെ കൈയിലുള്ള കല്ലുകള്‍ ഹിലാല്‍ ഉയര്‍ത്തിക്കാട്ടി.
അവരുടെ ആകെയുള്ള പ്രതിരോധമാണത്.
മഴ പോലെ വര്‍ഷിക്കുന്ന ബുള്ളറ്റുകള്‍ക്കും മിസൈല്കള്‍ക്കും ഒരു പ്രതിയോഗി.
പലപ്പോഴും ലക്ഷ്യത്തിലെത്താറില്ലെങ്കിലും
അവ എറിയുന്ന കൈയുകളുടെ ആവേശം ഏറ്റു പിടിക്കും.
ഒരു ബോംബര്‍ വിമാനം അവരുടെ തലയ്ക്ക് മുകളിലൂടെ പാഞ്ഞു.
"നമ്മുടെ കല്ലുകള്‍ ഒരു നാള്‍ ആ വിമാനങ്ങളേയും വീഴ്ത്തും .അപ്പൊ നമുക്കും സ്വസ്ഥമായി ഉറങ്ങാം " ഹാഷിം പറഞ്ഞു .
mekha കീറുകളെ ചതച്ചരച്ചു കൊണ്ട് വിമാനം പാഞ്ഞു .
ആയിഷയുടെ സ്കൂള് തേടി ........................................
***************** ***************** ****************** *************** ***********
കെട്ടിടങ്ങളുടെ അവശിഷ്ട്ടങ്ങല്‍ക്കിടയിലൂടെ അയാളുടെ കണ്ണുകള്‍ പാഞ്ഞു . ആയിഷ അതിനടിയില്‍ ഉണ്ടാകരുതേ എന്നയാള്‍ ഉള്ളുരുകി പ്രാര്‍ഥിച്ചു .
പ്രാര്‍ത്ഥനകള്‍ക്കും മുന്‍പേ ആയിഷ അങ്ങെത്തിയിരുന്നു.
കഥകളുടേയും സന്തോഷങ്ങളുടെയും ലോകത്ത്.
സലിമിന്റെ ഹൃദയം പൊടിഞ്ഞു തകരുകയായിരുന്നു.
ഇനിയും അടങ്ങിയിട്ടില്ലാത്ത പുകപടലങ്ങല്‍ക്കിടയിലൂടെ അയാള്‍ ഭ്രാന്തനെപ്പോലെ നടന്നു.
ആരോ ഒരാള്‍ സലിമിന്റെ ചുമലില്‍ പിടിച്ചു അകലേക്ക്‌ ചൂണ്ടിപ്പറഞ്ഞു "അവിടെ ".
സലിം ഒറ്റതവണ മാത്രമേ അങ്ങോട്ട്‌ നോക്കിയുള്ളൂ.
അയാള്‍ അലറിച്ചോദിച്ചു " ഹിലാലെവിടെ ? "
ചുറ്റിനുമുയരുന്ന അലമുറക്കള്‍ക്കിടയില്‍ ആ ചോദ്യം മുങ്ങിപ്പോയി.
**************************** ********************** ****************
ഹിലാല്‍ ഓടുകയായിരുന്നില്ല പറക്കുകയായിരുന്നു . avanoppametthaan ഹാഷിം പരമാവധി ശ്രമിച്ചു .കഴിയുന്നില്ല അത്ര വേഗമാണ് അവന്‍ അതിനു പിന്നാലെയോടുന്നത്
കല്ലുകള്‍ തേടിയാണ് ഹാഷിം സ്കൂള് പരിസരത്തേക്കു പോയത്.
പക്ഷെ .......കണ്ടത് വല്ലാത്തൊരു കാഴ്ച തന്നെ.
ഹോ! വയ്യ!
ആ കാഴ്ച കണ്ണില്‍ നിന്ന് ഒന്ന് മറഞ്ഞിരുന്നെങ്കില്‍!
മരണങ്ങള്‍ പാലസ്തീനില്‍ പുതുമയല്ല.
ഹാഷിമത് എത്രയോ തവണ കണ്ടിരിക്കുന്നു.
ഇത് പക്ഷേ തന്റെ സഹപാഠികളാണ് ,ടീച്ചര്‍മാരാണ്,കുഞ്ഞനിയന്മാരാണ്.
തകര്‍ന്നു കിടക്കുന്ന കെട്ടിടങ്ങള്‍ക്കിടയിലൂടെ ആയിഷ തന്നെ നോക്കുന്നുണ്ടോ?' അതോ അവള്‍ കഥ കേള്‍ക്കുകയാണോ ?
പിന്നെ നിന്നില്ല .ഹിലാലിന്റെ അരികിലേക്കോടി.കിതപ്പാറ്റി അവനോടു പറയനോരുങ്ങുപ്പോഴേക്കും അവന്റെ മുഖം ചുവന്നു.
അവനറിയാം ബോംബര്‍ വിമാനങ്ങള്‍ക്ക് പറയാനുള്ള കഥ
************ *************** *************** *************
ഉയരെ പറക്കുകയാണ് ആ വിമാനം.
തീവ്രവാദികളെ തുടച്ചുനീക്കിയതിന്റെ ആഹ്ലാദത്തില്‍ അത് ആകാശത്തില്‍ പാറിക്കളിച്ചു.
ഹിലാല്‍ സര്‍വശക്തിയുമെടുത്ത് കല്ലെറിഞ്ഞു.
എത്തുന്നില്ല, ഒരു കല്ലിനു പോലും അതിനെ തൊടാനാവുന്നില്ല.
വിമാനം അകലേക്ക്‌ പാഞ്ഞു.
അവന്റെ കണ്ണുകളില്‍ നിരാശയും ദേഷ്യവും വേദനയും നിറഞ്ഞു.
പേശികള്‍ വിയര്‍പ്പില്‍ കുതിര്‍ന്നു.
അകലെ നിന്നും ഒരു പാറ്റന്‍ ടാങ്ക് വരുന്നതവന്‍ കണ്ടു.
തകര്‍ക്കണം ,ഒറ്റയേറിനു തകര്‍ക്കണം .
കൈയിലിരുന്ന കല്ലും അവനോടു മന്ത്രിച്ചു.
വെട്ടിപ്പിടിച്ച വാഗ്ദത്ത ഭൂമിയളന്നുകൊണ്ട് പാറ്റന്‍ ടാങ്ക് മുന്നോട്ട് കുതിച്ചു.
ചക്രങ്ങളുടെ ഗതിവേഗം അവന്റെ കണ്ണുകളെ വിഭ്രമിപ്പിച്ചു.
ചക്രങ്ങള്‍ക്ക് താഴെ വിശുദ്ധ നാട് ഞെരിഞ്ഞമര്‍ന്നു.
തനിക്കു ചുറ്റും ആരൊക്കെയോ നില്‍ക്കുന്നതായി അവനു തോന്നി.
ബാപ്പ ,അന്‍വര്‍ ,ബാഷിത്, മാമയുടെ പ്രിയ സൈന,എണ്ണിയാല്‍ ഒടുങ്ങാത്ത തന്റെ നാട്ടുകാര്‍ ,പിന്നെ ...പിന്നെ... ആയിഷയും.
അവന്റെ തലച്ചോറില്‍ ആവേഗങ്ങള്‍ തിരമാലകള്‍ സൃഷ്ട്ടിച്ചു.
അവ പേശികളിലേക്ക് ഉത്തേജനം പകര്‍ന്നു.
അന്നുവരെയില്ലാത്ത ആവേശത്തോടെ അവന്‍ കല്ലില്‍ മുറുകെ പിടിച്ചു.
ഇപ്പോള്‍ കണ്മുന്നില്‍ ശത്രു മാത്രം.
കല്ല്‌ ലക്ഷ്യത്തിലേക്ക് കുതിച്ചു.
ടാങ്ക് ചിരിച്ചു
ഹിലാല്‍ കരഞ്ഞില്ല
*************** *************** ***************** *********************
" നിന്നില്‍ നിന്നും വരുന്നു ,നിന്നിലേക്ക്‌ മടങ്ങുന്നു ."
പള്ളിയില്‍ നിന്നും പ്രാര്‍ത്ഥയുയര്‍ന്നു.
" ഞങ്ങളില്‍ ഓര്‍മ്മകള്‍ ബാക്കിയാക്കിട്ട്"
സലിം ആരോടെന്നില്ലാതെ പറഞ്ഞു.
ഹിലാലിന്റെയും ആയിഷയുടെയും പിന്നെ കുറേയേറെ കുഞ്ഞുങ്ങളുടേയും ഖബറിടത്തില്‍ നിന്നു തിരിഞ്ഞു നടക്കുമ്പോള്‍ ഖാലിദ്‌ ചോദിച്ചു ." അവരെന്തിനാണ് ഈ കുഞ്ഞുങ്ങളെ ? "
വൃദ്ധനായ
ഹംസ പറഞ്ഞു. " അവര്‍ക്ക് വേണ്ടത് അന്ത്യമടുത്ത കിഴവന്മാരെയല്ല. നമ്മുടെ ഭാവി തലമുറകളെയാണ്‌. സ്കൂളുകളും ആശുപത്രികളും ആക്രമിക്കപ്പെടുമ്പ്പോള്‍ നമുക്കു പിന്ഗാമികളാകേന്ടവര്‍ നമുക്കു മുന്‍പേ പോകുന്നു "
ആ വാക്കുകളുടെ മുഴക്കത്തില്‍ എല്ലാവരും നിശബ്ദരായി.
ഹാഷിം ഹിലാലിന്റെ ഖബറിടത്തിനരികില്‍ ചിന്തയിലാണ്ടു നില്‍ക്കുകയായിരുന്നു.
കണ്ണീരടക്കി നില്‍ക്കാന്‍ അവനും ശീലിച്ചിരുന്നു.
എങ്കിലും ഉള്ളിലെന്തോ..........................
ഇത് എത്രാമത്തെ തവണയാണ് ഇവിടെ നില്‍ക്കുന്നത്?
ഓര്‍ക്കാതിരിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട് ഹാഷിം തിരിഞ്ഞു നടന്നു .
അവന്റെ കാലുകള്‍ ഒരു കല്ലില്‍ത്തട്ടി.
ഹാഷിം അത് കുനിഞ്ഞെടുത്തു.എന്നിട്ട് വഴിയരികിലേക്കു മാറ്റിയിട്ടു.
ഹാഷിമിനെ നോക്കി തിരിഞ്ഞു നിന്ന സലിം അതു കണ്ടപ്പോള്‍ നിസ്സഹായതയോടെ ഓര്‍ത്തു
പ്രതീക്ഷകളസ്തമിക്കുമ്പ്പോള്‍ പ്രതിരോധവും നിലയ്ക്കുന്നു.
51 comments:
"നമ്മുടെ കല്ലുകള്‍ ഒരു നാള്‍ ആ വിമാനങ്ങളേയും വീഴ്ത്തും .അപ്പൊ നമുക്കും സ്വസ്ഥമായി ഉറങ്ങാം "
നല്ല കഥയാണ്...
മനസ്സില്‍ നൊമ്പരമെങ്കിലും സുഖമുള്ള വായന... ഒഴുക്കുള്ള എഴുത്ത്....
പ്രതീക്ഷകളസ്തമിക്കുമ്പ്പോള്‍ പ്രതിരോധവും നിലയ്ക്കുന്നു.
ഹംസ സാഹിബിനോട് വരാന്‍ പറഞ്ഞത് ഞാനും കേട്ടു.പിന്നാലെ ത്തന്നെയിങ്ങു പോന്നു.
വന്നിട്ട് ഉടനെ അങ്ങ് മടങ്ങണമെന്നായിരുന്നു കരുതിയത്.പോസ്റ്റ്‌ വായിക്കാന്‍ നിന്ന് ഒരു പാടു വൈകി.
നൊമ്പരപ്പെടുത്തുന്ന കഥ,
ആശംസകള്‍....
നാടിനു പുറത്തുള്ള പശ്ചാത്തലങ്ങള്‍
കഥക്കു സ്വീകരിക്കുന്നത് മലയാള
സാഹിത്യത്തിന്റെ വളര്‍ച്ചക്ക് ഏറെ
അവശ്യമാണ്. താങ്കളെ അക്കാര്യ
ത്തില്‍ അഭിനന്ദിക്കുന്നു. പിന്നെ
ഇസ്ലാം മതം വളരെ കൂടുതല്‍ തെ
റ്റിദ്ധരിക്കപ്പെടുന്നത് പലസ്തീല്‍ ഇസ്റയെല്‍
യുദ്ധത്തിന്റെ പേരിലാണ്. ഇസ്ലാമിന്
യഹൂദരോടു ആജന്മ ശത്രുതയാണെന്ന്
ലോകമെമ്പാടും ഒരു വിഭാഗം ജനങ്ങളും
മാദ്ധ്യമ ലോകവും (ഈ യുദ്ധത്തെ
ഇസ്ലാം യഹൂദ ഏറ്റു മുട്ടലെന്നാണ് മാദ്ധ്യ
മങ്ങള്‍ എഴുതുന്നത് )ഒരു വിഭാഗം ഇസ്ലാമിക
സഹോദരങ്ങളും എന്തിനു ഭരണാധികാരികളും
ധരിച്ചു വച്ചിരിക്കുന്നത്. എനിക്കവരോടു ഒന്നേ
പറയാനുള്ളൂ, ഇസ്ലാം ആവിര്‍ഭവിക്കുന്നതിനു
മുമ്പേ പാലസ്തീന്‍ യഹൂദ സംഘര്‍ഷം ലോക
ത്ത് നിലവിലുണ്ട്. ജന്മ നാടിനു വേണ്ടിയുള്ള
പോരാട്ടം. പിന്നെന്തിനു ഒരു മഹത്തായ മത
ത്തെ ഇതിലേക്ക് വെറുതെ വലിച്ചിഴക്കുന്നു. കഷ്ടം. പലസ്തീനികളില്‍ ഇസ്ലാമും ക്രിസ്ത്യാനി
യുമുണ്ട്. ഈ ബ്ളോദഗിലെ എഴുത്ത് അങ്ങ
നെയല്ല. ഒരു സന്ദര്‍ഭം കിട്ടിയപ്പോള്‍ ചരിത്ര
സത്യം തുറന്നു കാട്ടിയെന്നതു മാത്രം. എന്റെ
മറ്റോരു ബ്ലോഗില്‍ agnijawala.blogspot.com വളരെ വിശദ
മായി ഇതേക്കുറിച്ചു എഴുതിയിട്ടുണ്ട്.
തിക്താനുഭവങ്ങളോട് പ്രതികരിക്കാനാകാത്ത സംഭവങ്ങളിൽ ഇതൊന്നു മാത്രം.ആശയം വളരെ നല്ലത്, ഹിലാലിന്റെ പ്രതികാരമനസ്സും മരണവും, മറ്റു കഥാപാത്രങ്ങളുമൊക്കെ യാഥാർത്ഥ്യം തന്നെ. ഒരു മതത്തിന്റെ നിഴലിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുന്ന പ്രതീതി, ശ്രീ. ജയിംസ് സണ്ണി പാറ്റൂരിനെപ്പോലെ എനിക്കും തോന്നി-താങ്കൾ അങ്ങനെ ഉദ്ദേശിച്ചിട്ടില്ലായിരിക്കാം. ഈ വിഷയത്തെപ്പറ്റി എനിക്ക് അല്പം പറയാനുണ്ട്, ഇപ്പോൾ സമയമില്ലാത്തതിനാൽ മൂന്നാം തീയതി വെള്ളിയാഴ്ച ഈ കളത്തിൽ കുറിക്കുന്നതാണ്. താങ്കളുടെ ഈ ആശയം ദുഃഖസ്മൃതിയായി അവതരിപ്പിച്ചതിന് അഭിനന്ദനങ്ങൾ...........
നല്ല കഥ, ഒരു നെടുവീര്‍പ്പോടെ വായിക്കാന്‍ പറ്റുന്നത്.
പ്രതീക്ഷകള്‍ അസ്തമിക്കാതിരിക്കട്ടെ എന്ന് മാത്രം പ്രാര്‍ഥിക്കുന്നു.
കഥാകാരന് ഇവിടെ മതമൊന്നും പരാമര്‍ശിചിട്ടില്ലല്ലോ പിന്നെന്തേ അങ്ങിനെ തോന്നാന്‍. ജയിംസ് സണ്ണി പറഞ്ഞപോലെ അവിടെത്തെ മുസ്ലിമും ക്രിസ്ത്യനും അടങ്ങിയ സമൂഹത്തിന്റെ കഥയാണിത്.
ആശംസകള്‍.
ഹംസ >വരവിനും നല്ല വാക്കുകള്‍ക്കും നന്ദി ഇക്കാ. എന്നെയും ഏറെ വേദനിപ്പിക്കുന്ന ഒരു ജീവിതമാണ്‌ അവരുടേത് .
എക്സ് പ്രവാസിനി > ഇവിടം വരെ വന്നല്ലോ.സന്തോഷം. കഥ ഇഷ്ടമായെന്നു അറിഞ്ഞതിലും സന്തോഷം. ഇനിയും കാണാം
ജെയിംസ്‌ സണ്ണി പാറ്റൂര്‍ > ആദ്യം തന്നെ കഥ വായിച്ചതില്‍ നന്ദി അറിയിക്കട്ടെ .ചേട്ടന്‍ എഴുതിയ ബ്ലോഗ്‌ വായിച്ചു .ഒരുപാട് കാര്യങ്ങള്‍ മനസിലാക്കാന്‍ സഹായിച്ചു .ഞാന്‍ കഥ എഴുതിയപ്പോള്‍ അതില്‍ മതം വരണമെന്നോ വരണ്ടാ എന്നോ ചിന്തിച്ചില്ല .ഇതിനെ ഒരു ജൂത -മുസ്ലിം പോരാട്ട്ടമായോ ആക്കാനും നോക്കിയില്ല .ഹിലാലിന്റെയും സലിമിന്റെയും കാഴ്ചപ്പാടുകളിലൂടെ സാധാരണ ജനങ്ങള്‍ എങ്ങനെ അവിടെ ജീവിക്കുന്നു എന്ന് വരച്ചു കാട്ടാനാണ് നോക്കിയത്.ഹിലാല്‍ ഒരു മതത്തെയും പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്നില്ല .അവന്റെ പോരാട്ടം വിശുദ്ധ മാകുന്നത് അത് നിലനില്പിനായുള്ള പോരാട്ടമായിട്ടാണ്.ചേട്ടന്‍ സൂചിപ്പിച്ച പോലെ ഇതിനെ രണ്ടു സെമെടിക് മതങ്ങള്‍ തമ്മിലുള്ള പോരാട്ടമായി പലരും ചിത്രീകരിക്കുന്നുണ്ടാകം.എന്റെ കഥാപാത്രങ്ങള്‍ മൊത്തം പാലസ്തീനികലെയാണ് സൂചിപ്പിച്ചത്.അവിടെ മതമില്ല.ജൂതരുടെ അധിനിവേശം പോലും മതപരമായ ഒന്നല്ല.വാഗ്ദത്ത ഭൂമി എന്നൊക്കെ പറയുന്നുണ്ടെങ്കിലും അവരും കണ്ണ് വെയ്ക്കുന്നത് ജെറുസലേം ,ഗാസ തുടങ്ങിയ ചില തന്ത്ര പ്രധാനമായ പ്രദേശങ്ങള്‍ ആണ്.ലക്‌ഷ്യം മതപരമല്ല മറിച്ച് കൂടുതല്‍ പ്രദേശങ്ങള്‍ വെട്ടിപ്പിടിക്കുക എന്നത് മാത്രം.കഥയില്‍ മതപരമായ പരാമര്‍ശങ്ങള്‍ ഉണ്ടെന്നു തോന്നുന്നെങ്കില്‍ ദയവ് ചെയ്ത് .ചൂണ്ടിക്കാട്ടുക.ഞാന്‍ അങ്ങനൊന്നും ഉദ്ദേശിച്ചില്ല എന്ന് കൂടി പറഞ്ഞുകൊള്ളട്ടെ .എന്റെ പോസ്റ്റുകളെ എന്നും നന്നായി വിലയിരുത്താന്‍ ശ്രമിക്കുന്ന ആ നല്ല മനസിന്‌ വീണ്ടും നന്ദി.
ജെയിംസ്‌ ചേട്ടന്റെ അഗ്നിജ്വാല എന്ന ബ്ലോഗില്‍ *അനാമികയ്ക്ക് ഞാനെഴുതുന്നത്* എന്ന പോസ്റ്റ്‌ ആണ് അദ്ദേഹം മുന്പ് പരാമര്‍ശിച്ചത്.
തെച്ചിക്കോടന്‍> ഞാനും ആ പ്രാര്‍ത്ഥനയിലാണ്.കഥ വായിച്ചതിലും അഭിപ്രായം അറിയിച്ചതിനും നന്ദി .അങ്ങ് പറഞ്ഞത് ശരിയാണ് .കഥ എഴുതിയപ്പോള്‍ എന്ന്റെ മുന്നില്‍ ഹിലാലും ആയിഷയുമൊക്കെ മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു .
va ആര്‍ട്സ് >ക്ഷണം സ്വീകരിച്ചു വന്നതിനു നന്ദി .എന്റെ അഭിപ്രായം വായിച്ചു കാണുമല്ലോ .വെള്ളിയാഴ്ച വന്നു വിശദമായി അഭിപ്രായം പറയുമല്ലോ,.അപ്പം വെള്ളിയാഴ്ച കാണാം .
ഹംസക്ക പറഞ്ഞ പോലെ മനസ്സില്‍ നൊമ്പരമുണര്‍ത്തുന്ന കഥ ...വളരെ നല്ല അവതരണം ...ചില ഭാഗങ്ങള്‍ മനസ്സില്‍ നിന്ന് മായില്ല ..താങ്ക്സ് ..
ഇസ്സ്രായേലിന്റെ കൊടും ക്രൂരതകളോട്
പ്രതിരോധിക്കാതെ കണ്ണടച്ഛിരിക്കുന്ന
ലോക ജനതക്കു മുന്‍പില്‍ പലസ്തീന്‍
ജനതയുടെ വികാരങ്ങളുള്‍ക്കൊണ്ട്
കഥാരൂപത്തില്‍ അവതരിപ്പിച്ചതിന്
അഭിനന്ദനങ്ങള്‍.. പുതുമയുള്ള
അവതരണം.
" അവര്‍ക്ക് വേണ്ടത് അന്ത്യമടുത്ത കിഴവന്മാരെയല്ല.
നമ്മുടെ ഭാവി തലമുറകളെയാണ്‌. സ്കൂളുകളും ആശുപത്രികളും ആക്രമിക്കപ്പെടുമ്പ്പോള്‍ നമുക്കു പിന്ഗാമികളാകേന്ടവര്‍ നമുക്കു മുന്‍പേ പോകുന്നു "
വളരെ പ്രസക്തിയുള്ള വാക്കുകള്‍..പിഞ്ചു കുഞ്ഞുങ്ങളെ കൂട്ടക്കൊല ചെയ്യുന്ന ഇസ്രായേലിന്റെ കിരാത നടപടികള്‍ കണ്ടിട്ടും മൂകരായി നില്‍ക്കാനല്ലേ നമുക്കൊക്കെ കഴിയുന്നുള്ളൂ..
നൊമ്പരപ്പെടുത്തുന്ന കഥ,
good story. i like it..
ഫൈസു> വളരെ നന്ദി
മുനീര്‍ >അതെ മുനീര്‍, നമ്മളും ആവും വിധം എന്തെങ്കിലും ചെയ്യണ്ടേ?ലോകത്തില്‍ ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ ആയുധങ്ങള്‍ വില്പന നടത്തുന്ന ഒരു രാജ്യത്തിന്റെ കിരാത നടപടികള്‍ക്ക് ലോകം മൌനാനുവാദം നല്കുകയാണോ എന്ന് പോലും തോന്നിപ്പോകുന്നു
ജുവൈരിയ >നന്ദി ,വന്നതില്‍ വളരെ സന്തോഷം
ഹൈന>വരവിനും അഭിപ്രായത്തിനും നന്ദി
നൊമ്പരമുണര്‍ത്തുന്ന കഥ..
ഒറ്റയിരുപ്പിനു വായിച്ചു തീര്‍ത്തു...
ആശംസകള്‍
നല്ല കഥ , പക്ഷെ ഉള്ളത് പറഞ്ഞാല്‍ എനിക്ക് പലതും മനസ്സിലായില്ല ...ഇനിയും എഴുതുമ്പോള്‍ അറിയിക്കണേ.
ഗസ്സയിലെ കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ പലപ്പോഴും നമ്മുടെ വിദൂര ചിന്തകളില്‍ പോലും വരുന്നില്ല.
ആ അര്‍ത്ഥത്തില്‍ മനുഷ്യത്വമുള്ള ഒരു പോസ്റ്റ്‌.
അഭിനന്ദനങ്ങള്‍..
റിയാസ്> നന്ദി. ഇക്കാ
നേന> കഥ ഇഷ്ടമായതില്‍ സന്തോഷം .എന്താണ് മനസിലാകാഞ്ഞത്?
mayflower >നമുക്ക് നമ്മെ പറ്റി മാത്രമേ ചിന്തിക്കാന്‍ നേരമുള്ളൂ .നമുക്ക് കിട്ടാത്ത സൌഭാഗ്യങ്ങളെ പറ്റി വേവലാതിപ്പെടാന്‍ മാത്രം .(ഞാനും അതില്‍ ഉള്‍പ്പെടും ) .വരവിനും അഭിപ്രായത്തിനും നന്ദി
nalla post.anumodanangal.
കാലിക പ്രസക്തമായ കാര്യങ്ങളിലേക്ക് കണ്ണും കാതും തുറന്നിരിക്കുന്നവര്‍ക്കെ ഇങ്ങിനെ എഴുതാന്‍ കഴിയൂ .എഴുത്തും ശൈലിയും , ഭാഷയും വളരേ നന്നായിരിക്കുന്നു . ഭാവുകങ്ങള്‍.
ലളിതമായ വാക്കുകളില്‍ ശക്തമായ
അവതരണം.പാലസ്തീന്‍ ജനത ഒരു
മതമല്ല.അടിച്ചമര്‍ത്തപ്പെട്ട ഒരു വികാരം
ആണ്.അത് ലോകത്തില്‍ എവിടെയും നമുക്ക് കാണാം.
ടാങ്കിനു മുന്നില്‍ കല്ലും ആയി നിന്നു രോഷം കൊള്ളാന്‍
വിധിക്കപെട്ട സമൂഹം, മനസാക്ഷിക്ക് മുന്നില്‍ എന്നും ഒരു
ചോദ്യ ചിഹ്നം തന്നെ..നല്ല എഴുത്ത്...അഭിനന്ദനങ്ങള്‍.
ഹൃദയം എഴുത്തിലൂടെ സ്പന്ദിക്കുന്നു..
നല്ല അവതരണം..
പുതിയ പശ്ചാത്തലം നന്നായി..
ആശംസകള്‍ ..
ഇത് വരെ അധികം പരാമര്ഷിചിട്ടില്ലാത്ത background കഥയെ മനോഹരമാക്കി.
വെറും രാഷ്ട്രീയ മുതലെടുപ്പിന്റെ പേരില്‍ എത്ര ജീവിതങ്ങളാണ് ദുഖമാനുഭവിക്കുന്നത് അല്ലേ?
ഇത് പോലെ തന്നെയാണ് കാശ്മീരിലെയും ശ്രീലങ്കയിലെയും ഒക്കെ ജനങ്ങള്‍.
ജീവിതത്തിനു പുല്ലിന്റെ വില പോലുമില്ലാത്ത അവസ്ഥ. സങ്കടം തോന്നും.
കഥാകാരന് വ്യത്യസ്തത അവതരിപ്പിച്ചതിന് ആശംസകള്‍
ഫലസ്തീനിലെ സഹോദരങ്ങളുടെ ജീവിതം ഒരു വേദനയായി ഹൃദയത്തില്‍ എക്കാലവും ഉണ്ടാവും.
സുജിത് >നന്ദി സുഹൃത്തേ എന്റെ പോസ്റ്റുകളെല്ലാം തന്നെ താങ്കള്‍ ശ്രദ്ധിക്കുന്നു എന്നതിലും സന്തോഷം.
ak കൊടുങ്ങല്ലൂര്‍ >ഇക്കാ നിങ്ങളെപ്പോലുള്ള വലിയ മനുഷ്യര്‍ ഇങ്ങനെ പറയുമ്പോള്‍ ന്ജെന്തു പറയാന്‍ ?നന്ദി ,നന്ദി മാത്രം .
എന്റെ ലോകം >അതെ നിസ്സഹായരായി നില്‍കേണ്ടി വരുന്നവര്‍ അവിടെ മാത്രമല്ല ,ലോകമെമ്പാടുമുണ്ട്.അവര്കായി നമുക്കും എന്തേലും ചെയ്യണ്ടേ ?എനിക്കിങ്ങനെയാണ് തോന്നിയത് .
ഉമ്മുഫിദ>വളരെ നന്ദി.ഇനിയും കാണാം
villageman >ഇവിടം വരെ വന്നതിനും വിലയേറിയ അഭിപ്രായം പറഞ്ഞതിനും നന്ദി കൂട്ടുകാരാ
ഹാപ്പി ബാച്ചിലേര്‍സ് >തീര്‍ത്ഥാടനം കഴിഞ്ഞു വന്നു അല്ലെ .പറഞ്ഞതത്രയും സത്യം കൂട്ടുകാരെ .പുല്ലിന്റെ വില പോലുമില്ലാത്ത പാവങ്ങള്‍
hafeez >നന്ദി സുഹൃത്തേ
ഈ കഥയെ പറ്റി അഭിപ്രായം പറഞ്ഞും പറയാതെയും ഇവിടം വരെ വന്ന എല്ലാവര്ക്കും നന്ദി .വിഷയം ചര്‍ച്ച ചെയ്യപെടുന്നു എന്നത് എന്നെ ഏറെ സന്തോഷിപ്പിക്കുന്നു
നല്ല ഒരു വിഷയം. കാലീകമായ വിഷയം. നന്നായി പറഞ്ഞു. നീളം അത് കൂടുതല്‍ എന്ന് ഞാന്‍ പറഞ്ഞാല്‍ എല്ലാവരും കൂടെ എന്നെ എടുത്തിട്ട് അലക്കും. നീളം എന്റെ പോസ്റ്റുകളിലും കൂടുതലാണല്ലോ. പക്ഷെ , ഇവിടെ ആ നീളക്കൂടുതല്‍ അരോചകമായില്ല. ആദ്യമായാണിവിടെ വരുന്നത്. വന്നത് വെറുതെയായില്ല.
ഈടുറ്റ ഒരു പ്രമേയം, വളരെ തന്മയത്വത്തോടെ, ലളിതമായി ആവിഷ്ക്കരിച്ചു. അഭിനന്ദനങ്ങള്‍!
katha vaayichappol njaan "Kite Runner" orthu poyi....
കഥയെന്ന് തോന്നിയില്ല, അതിനുമുയരെയാണ് ഇതിന്റെ നിലവാരം എന്നത് തന്നെ!
ഒരു നീളന്‍ കമന്റ് എഴുതിയതാ, അധികപ്രസംഗമാവുമെന്ന് കരുതിയതിനാല്‍ പോസ്റ്റിയില്ല ;)
ആശംസകള്‍
manoraj >നന്ദി,ഞാന്‍ ആദ്യമായിട്ടാണ് ഇത്രയും നീണ്ട ഒരു കഥ എഴുതിയത് എന്നുകൂടി സൂചിപ്പിച്ചുകൊള്ളട്ടെ
appachan >നന്ദി അപ്പച്ചാ
thanalvazhikal > അങ്ങനെ തോന്നിയോ ?തമ്മില്‍ സാമ്യം ഉണ്ടോ? വിശദമാക്കിയാല്‍ നന്നായേനെ.........
നിശാസുരഭി>അതെ,ഒരു കാര്യം പറയട്ടെ എന്റെ പോസ്ടുകലെക്കളും നല്ല നല്ല കമെന്റുകള്‍ ഇവിടെ കിട്ടാറുണ്ട്,നീളം ഒരു പ്രശ്നമല്ല ,നമ്മുക്ക് തോന്നിയത് പറയുക ,സുസ്വാഗതം
കഥ ചിതറിപ്പോയി. ഉദ്ദേശിച്ചത് കഥയല്ല.എഴുതിയപ്പോൾ കഥപോലെയുമായി. കടലും കടലാടിയും പോലെ
നന്നായി.
www.shiro-mani.blogspot.com
പ്രതീക്ഷകളസ്തമിക്കുമ്പ്പോള്‍ പ്രതിരോധവും നിലയ്ക്കുന്നു.
എന്‍ ബി സുരേഷ് > തുറന്നു പറഞ്ഞല്ലോ വളരെ നന്ദി.ഇനിയും വരിക ,സമയമുണ്ടെങ്കില്‍ പഴയ പോസ്റ്റുകളിലൂടെ ഒന്ന് കണ്ണോടിക്കൂ
ശിരോമണി >സ്വാഗതം സുഹൃത്തേ
noushad >നന്ദി
പ്രതീക്ഷകളസ്തമിക്കുമ്പോള്‍ പ്രതിരോധവും നിലയ്ക്കുന്നു.
പ്രതിരോധം നിലക്കുമ്പോള്‍ ഉള്ള പ്രതീക്ഷകളും അസ്തമിക്കുന്നു.
പ്രതിരോധവും പ്രതീക്ഷയും നിലക്കാതിരിക്കട്ടെ
ആദ്യമായാണിവിടെ.
ഗാസയിലെ കുഞ്ഞുങ്ങളെ കണ്ടു.
ചിതറിവീണ പോലെ പലതും മന്സ്സിലുടക്കി.
ഇനിയും വരാം.
ആശംസകള്‍.
Naludivasam mannidayilkidannu jeevanode thirichethiya ente oru palastine suhruthinu koodi ithu samarppikkunnu...!
പുതിയ പോസ്റ്റുകളൊന്നും ഇല്ലെ?
പ്രതീക്ഷകള്‍ അസ്തമിക്കാതിരിക്കട്ടെ
ആശംസകള്‍....
പുതിയത് വരാത്തതെന്തേ?
congrats
നല്ല വരികള്‍.
ഒരുപാട് വയ്കിപ്പോയി.നന്നായിട്ടുണ്ട്
എന്താ ഇപ്പോള്‍ എഴുതാത്തത്
എന്റെ തല്ല്കൊള്ളിത്തരങ്ങള്‍
വളരെ നല്ല കഥ.
ഇത് ജീവിതം തന്നെയാനെന്നറിയാവുന്നത് കൊണ്ടു ശരിക്കും സങ്കടപ്പെടുത്തി .
രണ്ടു പ്രാവശ്യം വായിക്കേണ്ടി വന്നു പൂര്‍ണ്ണമായും മനസ്സിലാക്കുവാന്‍
തണല്‍ > അതെ.നന്ദി
ഇസ്മയില്‍ > നന്ദി ഇവിടെ വരെ വന്നല്ലോ
റാംജി സാര്‍ >ഞാന്‍ ഒരു മടിയന്‍ ആണ്
പ്രദീപ്‌ പേരശ്ശന്നൂര്‍> നന്ദി
ഒരില വെറുതെ> നന്ദി,ആദ്യമായാണ് കാണുന്നത് .
ഫെനില്‍>എത്തിയല്ലോ അത് തന്നെ ധാരാളം
റോസാപൂക്കള്‍>ഞാന്‍ അവിടെ വന്നിരുന്നു.ഇനിയും കാണാം
നല്ലൊരു പോസ്റ്റ്‌.
ഗാസയിലെ കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ എന്നും മനസ്സിലെ നൊമ്പരപ്പെരുമഴയാണ്..
ഹിലാല്‍ സര്‍വശക്തിയുമെടുത്ത് കല്ലെറിഞ്ഞു.
എത്തുന്നില്ല, ഒരു കല്ലിനു പോലും അതിനെ തൊടാനാവുന്നില്ല.
അധിനിവേശത്തിനെ പോരാടാനുള്ള ഒരു ജനതയുടെ മനസ്സിന്റെ നിശ്ചയ ദാര്ഡ്യം., ലോക ജനതയോ, ഐക്യ രാഷ്ട്ര സഭ ,എന്ന അമേരിക്കന്‍ നോക്കു കുത്തികളോ കേള്‍ക്കു മെന്നു കരുതുന്നത് മൂടമാണ് കാരണം അമേരിക്കന്‍ ഭരണകൂടത്തെ പോലും ഇന്നും നിയന്ദ്രിച്ചു പോരുന്നത് സിയോണിസ്റ്റ് ലോബിയും .,വന്‍കിട കോര്‍പ്പറേറ്റ് കലനന്നിരിക്കെ ...ഒരു നാള്‍ പലസ്തീ നിയുടെ എന്നല്ല ..അടിച്ചമര്‍ത്ത പ്പെടുന്നവന്റെ പ്രധി ഷേ ത്തിന്റെ കടലിരുംബതിന്നു മുന്നില്‍ സാമ്രജ്യതം നിലം പതിക്കുക തന്നെ ചെയ്യും ..
എഴ്ത്തു നന്നായി ....തുടരുക ..അഭിനന്ദനങ്ങള്‍.
മടി മാറിയില്ലേ?
കഥ നന്നായി എഴുതിയിരിക്കുന്നു. വാസ്തവത്തില്‍, ചില ഭാഗങ്ങള്‍ ഒന്ന് ഓടിച്ചു വായിക്കാന്‍
നോക്കിയപ്പോള്‍ പിടികിട്ടിയില്ല. അപ്പോള്‍ ആ പരിപാടി വേണ്ട എന്ന് വെച്ചു. മലയാളികള്‍ -പ്രത്യേകിച്ച് മുസ്ലിം അല്ലാത്തവര്‍ക്ക് ഈ കഥയുടെ പശ്ചാത്തലം , കഥയുടെ അന്ത:സത്ത അല്‍പ്പം ശ്രദ്ധിച്ചു വായിച്ചാലേ മനസ്സിലാകൂ എന്ന് തോന്നുന്നു. വായിച്ച ആള്‍ക്ക് ഈ കഥയിലെ ദുഃഖഭാവം മനസ്സിലാകും.
ഇനിയും നല്ല കഥകള്‍ എഴുതാന്‍ സാധിക്കട്ടെ. ഭാവുകങ്ങള്‍.
valarenannayirikunnu .bhasha valare nannayi upayogichutundu,,valare nalla prayogangal.buddimanmar alla soothrasalikal.pratheeksha asthamikkunnidathu prathirodam nilakkunnu
VALARENANNAYIRIKKUNNU
Post a Comment